دانشمندان در حال بحث در مورد اضافه کردن رده 6 برای طوفان های بزرگ هستند یا خیر


در سال 1973 هنر مرکز ملی طوفان مقیاس Saffir-Simpson را معرفی کرد، یک سیستم رتبه بندی پنج طبقه ای که طوفان ها را بر اساس شدت باد طبقه بندی می کرد.

در پایین مقیاس رده 1 برای طوفان با بادهای پایدار 74 تا 95 مایل در ساعت قرار داشت. در بالا، رده 5، برای بلایای با بادهای 157 مایل در ساعت یا بیشتر قرار داشت.

در نیم قرن پس از شروع این مقیاس، دمای زمین و اقیانوس ها به طور پیوسته در نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای افزایش یافته است. طوفان ها با بادهای شدیدتر و بارندگی شدیدتر شدیدتر شده اند.

با توجه به اینکه طوفان های فاجعه بار به طور معمول از آستانه 157 مایل در ساعت می گذرند، برخی از دانشمندان استدلال می کنند که مقیاس سافیر-سیمپسون دیگر به اندازه کافی تهدید ناشی از بزرگترین طوفان ها را نمی گیرد.

در اوایل سال جاری، دو اقلیم شناس یک مقاله را منتشر کردند کاغذ که فعالیت طوفان های تاریخی را با یک نسخه فرضی از مقیاس سافیر-سیمپسون مقایسه می کند که شامل رده 6 برای طوفان های با بادهای 192 مایل در ساعت یا بیشتر است.

از 197 طوفان رده 5 از سال 1980 تا 2021، پنج مورد با توصیف یک طوفان فرضی رده 6 مطابقت دارند: طوفان هایان در سال 2013، طوفان پاتریشیا در سال 2015، طوفان مرانتی در سال 2016، طوفان 2020 در سال و 2020 سال گونی. e در سال 2021

پاتریشیا، که در اکتبر 2015 در نزدیکی Jalisco، مکزیک فرود آمد، قوی‌ترین طوفان استوایی است که از نظر حداکثر بادهای پایدار ثبت شده است. (در حالی که مقاله به طوفان های جهانی نگاه می کند، فقط طوفان های اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام شمالی در شرق خط بین المللی تاریخ رسماً در مقیاس سافیر-سیمپسون رتبه بندی می شوند. سیستم های طبقه بندی دیگر در سایر نقاط جهان استفاده می شود.)

اگرچه طوفان در زمان سقوط به رده 4 ضعیف شد، بادهای پایدار آن بر فراز اقیانوس آرام به سرعت 215 مایل در ساعت رسید.

او گفت: «این به نوعی غیرقابل درک است مایکل اف. ونرمحقق ارشد آزمایشگاه ملی لارنس برکلی و یکی از نویسندگان مقاله رده 6: «این سریعتر از یک ماشین مسابقه ای مستقیم است. این دنیای جدید و خطرناکی است.”

وهنر و همکاران در مقاله خود، که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد جیمز پی کوسین از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون خواسته نشده است که رده 6 را بپذیرد، در درجه اول به این دلیل که مقیاس به سرعت توسط ابزارهای اندازه گیری دیگری که خطر یک طوفان خاص را با دقت بیشتری ارزیابی می کنند، جایگزین می شود.

وهنر گفت: مقیاس سافیر-سیمپسون برای هشدار دادن به مردم در مورد خطر طوفان چندان خوب نیست.

مقیاس دسته‌بندی فقط سرعت باد پایدار را اندازه‌گیری می‌کند، که تنها یکی از تهدیداتی است که یک طوفان بزرگ ایجاد می‌کند. مایک برنان، مدیر مرکز ملی طوفان، در یک نشست عمومی اخیر گفت از 455 مرگ مستقیم طوفان در ایالات متحده بین سال‌های 2013 و 2023 – رقمی که تلفات طوفان ماریا در سال 2017 را شامل نمی‌شود – کمتر از 15 درصد ناشی از باد بوده است. بقیه ناشی از طوفان، سیل و جزر و مد بوده است.

برنان گفت که مقیاس سافیر-سیمپسون از سنین قبل در پیش بینی باقی مانده است.

سی سال پیش، این اساساً تنها چیزی است که می‌توانستیم در مورد یک طوفان به شما بگوییم این بود که اکنون چقدر قوی است. برنان در نشستی که توسط انجمن هواشناسی آمریکا برگزار شد، گفت: ما نمی‌توانستیم اطلاعات زیادی در مورد اینکه قرار است به کجا برود یا چقدر قوی خواهد بود یا خطرات آن چگونه خواهد بود، به شما بگوییم. . اکنون می‌توانیم چیزهای بیشتری را به مردم بگوییم.»

برنان گفت، او تأیید کرد که مرکز ملی طوفان قصد ندارد وارد رده 6 شود، در درجه اول به این دلیل که در حال حاضر تلاش می کند “تاکید بر مقیاس را کاهش دهد.” سایر هواشناسان گفتند که این تماس درست بود.

او گفت: «در حال حاضر، من این موضوع را فایده ای نمی بینم مارک بوراسا، هواشناس در مرکز تحقیقات پیش بینی جوی-اقیانوسی دانشگاه ایالتی فلوریدا. مسائل دیگری وجود دارد که می‌توان بهتر به آنها پرداخت، مانند گستردگی فضایی طوفان و موج طوفان، که اطلاعات مفیدتری را ارائه می‌کند. [and] کمک در از بین بردن شرایط اضطراری و همچنین در تصمیم گیری افراد.”

دسته بندی های هربرت سافایر و رابرت سیمپسون به همان اندازه که ساده هستند، اولین چیزی است که بسیاری از مردم هنگام تلاش برای درک مقیاس یک طوفان به آن فکر می کنند. از این نظر، پایداری مقیاس در طول سال ها به مردم کمک می کند تا بفهمند که آب و هوا از زمان معرفی تا چه اندازه تغییر کرده است.

ونر گفت: «مقیاس سافیر-سیمپسون برای تعیین کمیت خوب است و نشان می‌دهد که شدیدترین طوفان‌ها به دلیل تغییرات آب و هوایی شدیدتر می‌شوند. مثل گذشته نیست.»



Source link

دیدگاهتان را بنویسید