تشنج‌های صرع ناشی از انفجار غیرطبیعی فعالیت الکتریکی در مغز است.
در اولین آزمایش جهانی، یک پسر 12 ساله به نام اوران نولسون از سامرست یک دستگاه جدید صرع را در جمجمه اش کاشت. این دستگاه که یک محرک عصبی است، سیگنال های الکتریکی را به مغز او می فرستد و تشنج های روزانه او را 80 درصد کاهش می دهد. اوران از سندرم Lennox-Gastaut رنج می برد، یک نوع شدید صرع که در سن سه سالگی شروع شد.
مادرش جاستین به او گفت بی بی سی اوران پیشرفت چشمگیری داشته است و او را “شادتر” و در نهایت “کیفیت زندگی بسیار بهتر” توصیف کرده است.
پیش از این، زندگی اوران با صرع همراه بود. جاستین در سال گذشته توضیح داد: “این حمله تمام دوران کودکی اش را ربوده است، تشنج ها، که به ده ها تا صدها نفر در روز می رسید، با لرزش شدید، سقوط و حتی از دست دادن هوشیاری همراه بود و نیاز به احیای اضطراری داشت.”
اوران مبتلا به اوتیسم و ADHD است، اما جاستین می‌گوید که صرع او تا حد زیادی بزرگترین مانع است: “من یک کودک سه ساله بسیار باهوش داشتم و در عرض چند ماه پس از شروع تشنج، وضعیت او به سرعت رو به وخامت رفت و بسیاری از مشکلات را از دست داد. مهارت ها.”
درمان اوران بخشی از یک پروژه تحقیقاتی (CADET) است که تحریک عمیق مغز را برای صرع شدید آزمایش می کند. این پروژه شامل چندین بیمارستان (Great Ormond Street، UCL، King's College و Oxford) است و از یک دستگاه انتقال دهنده عصبی از Amber Therapeutics (بریتانیا) استفاده می کند.
تشنج‌های صرع ناشی از انفجار غیرطبیعی فعالیت الکتریکی در مغز است.
دستگاه یک پالس مداوم جریان می فرستد و هدف آن مسدود کردن یا قطع این سیگنال های غیرعادی است.
جاستین قبل از عمل ابراز امیدواری کرد: «می‌خواهم خودش را در میان مه تشنج‌ها پیدا کند. من می‌خواهم پسرم برگردد.»
این عملیات تقریباً هشت ساعته در اکتبر 2023 انجام شد.
این تیم به رهبری جراح مغز و اعصاب اطفال مارتین تیسدال، دو الکترود را در اعماق مغز اوران قرار دادند و دقیقاً به تالاموس رسیدند – یک ایستگاه رله مهم برای اطلاعات عصبی.
تحمل خطا در قرار دادن الکترود کمتر از یک میلی متر بود.
انتهای الکترودها به محرک عصبی، دستگاهی به ضخامت 3.5 سانتی متر مربع و 0.6 سانتی متر که در شکافی در جمجمه اوران، جایی که استخوان برداشته شده بود، متصل شد.
سپس محرک عصبی با پیچ هایی به جمجمه اطراف متصل شد تا در جای خود ثابت شود.
پیش از این، تحریک عمیق مغز برای صرع دوران کودکی شامل قرار دادن محرک های عصبی در قفسه سینه بود که از طریق سیم های رو به بالا به مغز متصل بودند. با این حال، این رویکرد در حال حاضر در حال تکامل است.
مارتین تیسدال به بی‌بی‌سی گفت: «امیدوارم این مطالعه به ما امکان دهد بفهمیم که آیا تحریک عمیق مغز یک درمان مؤثر برای این نوع شدید صرع است یا خیر. او همچنین در حال مطالعه یک دستگاه جدید است که می تواند به ویژه در کودکان مفید باشد، زیرا ایمپلنت به جای قفسه سینه در جمجمه قرار دارد.
ما امیدواریم که این امر عوارض احتمالی را کاهش دهد.»
اقداماتی برای کاهش خطر عفونت های بعد از عمل و اطمینان از عملکرد طولانی مدت دستگاه انجام می شود.
پس از یک ماه بهبودی پس از جراحی، محرک عصبی اوران فعال شد. خوشبختانه، کاملاً بدون درد است و می‌توان آن را به‌صورت بی‌سیم از طریق هدفون شارژ کرد و به او اجازه می‌دهد تا بدون ایجاد اختلال در زندگی روزمره خود در فعالیت‌هایی مانند تماشای تلویزیون شرکت کند.
هفت ماه بعد از عمل به اوران و خانواده اش رفتیم تا ببینیم حالشان چطور است. جاستین به ما گفت که صرع اوران به شدت بهبود یافته است: “او هوشیارتر است و دیگر در طول روز تشنج سقوط نمی کند.”
تشنج‌های شبانه او نیز «کوتاه‌تر و کمتر» بود.
او گفت: “من قطعاً او را به آرامی باز می گردانم.”
مارتین تیسدال گفت: ما خوشحالیم که اوران و خانواده‌اش از این درمان سود می‌برند و در نتیجه تشنج‌ها و کیفیت زندگی او به‌طور چشمگیری بهبود یافته است.
اوران اکنون در حال آموزش سوارکاری است.
به عنوان بخشی از این مطالعه، سه کودک دیگر مبتلا به سندرم Lennox-Gastaut به محرک عصبی عمقی مغز مجهز خواهند شد.
در حال حاضر اوران یک پالس الکتریکی ثابت از دستگاه خود دریافت می کند.
انتقال دهنده عصبی Picostim توسط شرکت انگلیسی Amber Therapeutics تولید می شود. زیر جمجمه می‌نشیند و سیگنال‌های الکتریکی را به عمق مغز می‌فرستد و تشنج‌های او را در طول روز کاهش می‌دهد. خلبان CADET اکنون سه بیمار دیگر مبتلا به سندرم Lennox-Gastaut را با هدف جذب 22 بیمار برای یک مطالعه کامل استخدام خواهد کرد.