بارسلونا، اسپانیا — سعی کنید زمانی که فرزندتان گوشی هوشمند می خواهد، «نه» بگویید. والدین در همه جا می توانند آنچه را که بعداً می آید تأیید کنند: با یک نوع شروع می شود: «همه یکی دارند. چرا من نمی توانم؟»
اما اگر حتی یک نوجوان چنین چیزی نداشته باشد – و اگر داشتن یک گوشی هوشمند عجیب باشد چه؟ این هدف نهایی تعداد فزاینده ای از والدین در سراسر اروپا است که نگران شواهد استفاده از گوشی هوشمند در میان کودکان خردسال هستند امنیت و سلامت روان آنها را به خطر می اندازد – و این باور را به اشتراک بگذارید که با هم بودن باعث قدرت می شود.
از اسپانیا گرفته تا بریتانیا و ایرلند، والدین گروه‌های واتس‌اپ و تلگرام را با طرح‌هایی پر از برنامه‌هایی می‌کنند که نه تنها تلفن‌های هوشمند را در مدارس ممنوع می‌کنند، بلکه با هم متحد می‌شوند و خرید چنین دستگاه‌هایی را برای فرزندانشان قبل از یا حتی در سنین نوجوانی ممنوع می‌کنند.
الیزابت گارسیا پرمانیر با الهام از مکالمه با مادران دیگر در پارکی در بارسلون، پاییز گذشته یک گروه چت تاسیس کرد تا اطلاعاتی را در مورد خطرات دسترسی به اینترنت برای کودکان با خانواده های مدرسه فرزندانش به اشتراک بگذارد.
این گروه به نام جوانان بدون تلفن همراه، به سرعت به مدارس دیگر و سپس در سراسر کشور گسترش یافت و اکنون بیش از 10000 عضو دارد. متعهدترین والدین زوج های فعالی را در مدارس سراسر اسپانیا تشکیل داده اند و از والدین دیگر نیز اصرار دارند که موافقت کنند تا قبل از رسیدن به 16 سالگی به فرزندان خود گوشی هوشمند ندهند. پس از سازماندهی آنلاین، آنها مکالمات دنیای واقعی بین والدین نگران را سازماندهی می کنند تا جنگ صلیبی خود را پیش ببرند.
گارسیا پرمنیر می‌گوید: «زمانی که آن را شروع کردم، فقط امیدوار بودم که چهار خانواده دیگر را پیدا کنم که مثل من فکر می‌کردند، اما شروع شد و بزرگ‌تر و بزرگ‌تر شد. هدف من این بود که با والدین دیگر کار کنم تا بتوانیم زمان ورود گوشی های هوشمند به بازار را به تعویق بیندازیم. گفتم: «من سعی می‌کنم تا بچه‌هایم تنها کسانی نباشند که چنین چیزی را ندارند».
فقط پدر و مادر نیستند.
پلیس و کارشناسان بهداشت زنگ خطر را به صدا درآوردند زیرا کودکان بیشتری فیلم های خشونت آمیز و مستهجن را در دستگاه های تلفن همراه تماشا می کردند. دولت اسپانیا به این اتفاق واکنش نشان داد و در ماه ژانویه تلفن های هوشمند را در مدارس ابتدایی ممنوع کرد. در دبیرستان، که از 12 سالگی شروع می شود، اکنون فقط در صورتی ممکن است که معلم برای یک فعالیت آموزشی لازم بداند، آنها را روشن کنند.
گارسیا پرمانیر می‌پرسد: «اگر ما بزرگسالان به گوشی‌های هوشمند معتاد هستیم، چگونه می‌توانیم آن را به یک کودک 12 ساله بدهیم که چگونه از آن استفاده کند؟» “این از ما دور شد. اگر اینترنت جای امنی برای کودکان بود، خوب بود. اما این نیست.”
در بریتانیا، این جنبش امسال پس از آن که مادر بریانا گی 16 ساله که سال گذشته توسط دو نوجوان کشته شد، شروع به درخواست برای جلوگیری از دسترسی کودکان زیر 16 سال به رسانه های اجتماعی از طریق تلفن های هوشمند کرد، شتاب بیشتری گرفت.
دیزی گرین ول، مادر سه فرزند زیر 10 سال در منطقه سافولک انگلستان، در پستی نوشت: «به نظر می‌رسد همه ما می‌دانیم که (خرید تلفن‌های هوشمند) تصمیم بدی برای فرزندانمان است، اما هنجار اجتماعی هنوز پابرجا نیست. ، در اینستاگرام اوایل سال جاری. «اگر بتوانیم هنجارهای اجتماعی را طوری تغییر دهیم که در مدرسه، شهرمان، کشورمان، دادن یک گوشی هوشمند به فرزندتان در ۱۱ سالگی تصمیم عجیبی باشد، چه؟ چه می‌شد اگر بتوانیم تا ۱۴ یا ۱۶ سالگی صبر کنیم؟»
او به همراه دوستش کلر رینولدز یک گروه واتس اپ به نام والدین متحد برای کودکی بدون گوشی هوشمند را تأسیس کرد که شامل سه نفر بود. او در صفحه اینستاگرام خود دعوت نامه ای منتشر کرد. در عرض چهار روز، 2000 نفر به این گروه پیوستند و گرین ول و رینولدز را مجبور کردند که ده ها گروه را بر اساس شهر تقسیم کنند. یکی از برگزارکنندگان در واتس اپ گفت، سه هفته پس از پست اصلی، یک گروه چت برای هر شهرستان بریتانیا وجود داشت.
والدینی که متعهد به ممنوع کردن تلفن های هوشمند از فرزندان خردسال خود هستند، هنوز راه درازی در پیش دارند تا تغییراتی که «عادی» تلقی می شود.
آمارهای هر سه کشور نشان می دهد که اکثر کودکان تا سن 12 سالگی صاحب گوشی هوشمند هستند. اگر به دقت نگاه کنید، اعداد حتی قابل توجه تر هستند: در اسپانیا، یک چهارم کودکان 10 ساله تلفن همراه دارند و تا سن 11 سالگی این رقم تقریبا به نصف می رسد. در سن 12 سالگی این نسبت به 75 درصد افزایش می یابد. به گفته سازمان تنظیم کننده رسانه بریتانیا، آفکام، 55 درصد از کودکان در بریتانیای کبیر بین سنین 8 تا 11 سال صاحب گوشی هوشمند هستند و تا سن 12 سالگی این رقم به 97 درصد می رسد.
آفکام سال گذشته آمار دیگری را به گزارش خود اضافه کرد: از هر پنج کودک نوپا 3 یا 4 ساله، یک نفر گوشی هوشمند دارد.
والدین و مدارسی که موفق به معکوس کردن پارادایم در جوامع خود شدند به آسوشیتدپرس گفتند که تغییر زمانی امکان پذیر شد که متوجه شدند تنها نیستند. چیزی که به عنوان راهی برای برقراری ارتباط با دوستان شروع شد، به چیزی بدتر تبدیل شده است که محروم کردن فرزندانتان از آن سخت‌تر است – مشابه، به ادعای این والدین، چیزهایی مانند سیگار و الکل.
در گری استونز، ایرلند، آن لحظه پس از امضای و ارسال نامه‌ای از سوی تمام هشت نفر از مدیران مدارس ابتدایی شهر در ماه مه گذشته فرا رسید که والدین را از خرید گوشی‌های هوشمند برای فرزندانشان منصرف می‌کرد. سپس خود والدین به طور داوطلبانه تعهدات کتبی را امضا کردند و قول دادند که اجازه ندهند فرزندانشان چنین وسایلی داشته باشند.
کریستینا کاپاتینا، 38 ساله، مادر دو دختر پیش دبستانی از گریستونز که این تعهد را امضا کردند، می‌گوید: «بحث تقریباً یک شبه پایان یافت. او می گوید امسال تقریباً هیچ گوشی هوشمندی در مدارس وجود ندارد. «اگر (کودکان) حتی اکنون بپرسند، به آنها گفته می شود: ما فقط قوانین را دنبال می کنیم. اینگونه زندگی می کنیم.»
مونیکا مارکز از بارسلونا برای رسیدن به همان نتیجه نیازی به تعهد نامه امضا شده نداشت. او دو سال پیش والدین کلاس های دخترانش را مورد بررسی قرار داد و با شگفتی متوجه شد که “99 درصد آنها به همان اندازه ترسیده بودند یا بیشتر از من می ترسیدند.”
او نتایج نظرسنجی خود را به اشتراک گذاشت و گفت که امسال که دخترش دبیرستان را شروع کرد، حتی یک دانش آموز در کلاس او تلفن هوشمند نداشت.
در مورد بهانه دیگری که ظاهراً بچه‌ها به گوشی هوشمند نیاز دارند تا والدینشان بتوانند مراقب آنها باشند، مارکز می‌گوید یک تلفن قدیمی بدون دسترسی به اینترنت، مانند تلفنی که دخترش دارد، یک جایگزین عالی است.
چیزی شبیه به یک اجماع بین نهادها در طول سال ها ایجاد شده است، دولت هاوالدین و دیگرانی که استفاده از تلفن هوشمند کودکان با آنها مرتبط است قلدری، افکار خودکشی، اضطراب و از دست دادن تمرکز لازم برای یادگیری چین سال گذشته داشته است استفاده توسط کودکان را محدود کنید گوشی های هوشمند، در حالی که در فرانسه یکی ممنوعیت گوشی های هوشمند در مدارس برای کودکان شش تا 15 سال
تلاش برای کنترل تلفن‌های هوشمند در اسپانیا در بحبوحه افزایش موارد بدنام کودکانی است که فیلم‌های مستهجن آنلاین تماشا می‌کنند، ویدیوهای خشونت جنسی را به اشتراک می‌گذارند یا حتی در ایجاد تصاویر پورنو «عمیق جعلی» از همکلاسی‌های زن با استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی مولد شرکت می‌کنند. دولت اسپانیا بیان می کند که 25 درصد از کودکان زیر 12 سال و 50 درصد از کودکان زیر 15 سال در معرض پورنوگرافی آنلاین قرار گرفته اند. پدرو سانچز، نخست وزیر اسپانیا گفت که اسپانیا با یک “اپیدمی واقعی” پورنوگرافی با هدف کودکان خردسال مواجه است.
تهدیدها شامل سوء استفاده بزرگسالان از روابط با خردسالانی است که به صورت آنلاین ملاقات می کنند. دو اینفلوئنسر اخیراً در مادرید به اتهام آزار جنسی از دختران زیر سن قانونی که آنها را در TikTok دنبال می کردند، دستگیر شدند.
این خطرات منجر به ممنوعیت تلفن های هوشمند در مدارس و تصویب قوانین ایمنی آنلاین شده است. اما این قوانین کاری را که کودکان در اوقات فراغت انجام می دهند در نظر نمی گیرند.
راشل هارپر، مدیر مدرسه ملی سنت پاتریک، یکی از هشت مدرسه در گریستونز که والدین را تشویق می‌کند تلفن‌های هوشمند را به فرزندان خود ندهند، می‌گوید: «من سعی می‌کنم بر روی دیگر مدیران مدارس تأثیر بگذارم که چقدر مهم است که با مدرسه همسایه کار کنند. کمی قانع‌کننده‌تر است زیرا همه والدین در آن منطقه در مورد آن صحبت می‌کنند.»
نگرانی های والدین متفاوت است. برخی از روزی می ترسند که فرزندان خردسالشان مانند دوستانشان برای داشتن تلفن همراه التماس کنند. برخی دیگر نوجوانان جوانی با تلفن همراه دارند و از این که در مرحله ساده لوحانه خود از گله پیروی کردند، پشیمان هستند، زمانی که صفحه نمایش فقط راهی برای سرگرمی و گپ زدن بچه ها با دوستانشان بود. والدین در مورد بیرون آمدن از حالت ناآگاهی سعادتمندانه در مورد اینترنت صحبت می کنند.
در طول انزوای خانه به دلیل همه‌گیری کووید-19، آنها از نزدیک دیدند که چگونه فرزندانشان به صفحه‌نمایش خیره می‌شوند و در پنهان کردن آنچه در آنجا می‌دیدند – و آنچه او در آنجا پیدا می‌کرد، مهارت پیدا کردند.
ماکو کریستوفول، که گروهی از والدین نگران را در مالاگا، در جنوب اسپانیا تأسیس کرد، پس از شنیدن درباره گروه در حال رشد والدین در بارسلون، می‌گوید: «صفحه‌های نمایش به‌عنوان یک خروجی دیده می‌شد که بزرگسالان را مشغول کار و بچه‌ها را مشغول نگه می‌داشت. “سپس فکر کردم: کجا می رویم؟ ما گروگان اکران شده ایم.»
کاپاتینا گفت که در آن روز وقتی دختر 11 ساله‌اش از زمین بازی به خانه آمد، دید که تغییر می‌کند و می‌گوید دختری در آنجا با یک گوشی هوشمند از این صحنه فیلم گرفته است.
کاپاتینا واکنش دخترش را به یاد می آورد: «هراس، وحشت، وحشت». کاپاتینا می‌گوید: «واقعاً هیچ اتفاق بدی نیفتاد، اما دیدم فشار و ترس در جایی که قبلاً نبوده بود افزایش یافت. و من فکر کردم، این سالم نیست. بچه ها نباید نگران چنین چیزهایی باشند.»
اما اگر کودکان اجازه نداشته باشند تلفن هوشمند داشته باشند، آیا والدین زمان آنلاین خود را کاهش می دهند؟ چندین والدین می گویند که این دشوار است، زیرا آنها باید خانواده و کار را به صورت آنلاین مدیریت کنند. کاپاتینا، یک طراح داخلی، می‌گوید که کارهایی را که آنلاین انجام می‌دهد – مانند کار یا قرار ملاقات – به فرزندانش نشان می‌دهد تا «خود را پاسخگو نگه دارم».
لورا بورن، مادر پنج و شش فرزند گریستون که هرگز گوشی هوشمندی ندیده است، می گوید که از نیاز به الگو بودن برای رفتار آنلاین آگاه است – و احتمالاً باید رفتار آنلاین را محدود کند.
او می گوید: «من تمام تلاشم را می کنم. اما درست مانند بچه هایی که او بزرگ می کند، فشار وجود دارد. و او ناپدید نخواهد شد
___
کلمن از لندن گزارش داد.