مکزیک یک مشکل جدی خشونت مبتنی بر جنسیت دارد. به طور متوسط وجود دارد 10 زن کشیقتل زنان و افراد زن، یک روز و بیش از 40 درصد از زنان مکزیکی دچار وضعیت خشونت شده اند. قبل از 15 سالگیطبق آمار رسمی چه روانی، چه جنسی یا جسمی.
دولت اقداماتی را برای رفع این مشکل انجام داده است. با این حال، فعالان حقوق بشر می گویند که اینها کافی نیست و برای تضمین امنیت زنان به اصلاحات جامع نیاز است.
در سیستم متروی عمومی مکزیکوسیتی، از هر 10 زن، 9 زن می گویند که قربانی آزار و اذیت جنسی شده اند، حتی اگر دولت شهر برنامه “بیایید ایمن سفر کنیم” را در سال 2002 معرفی کرد. بر اساس این برنامه، سه واگن از 9 واگن مترو منحصراً برای زنان و کودکان تا 12 سال در نظر گرفته شده است.
موفقیت برنامه بسیار محدود بود: مطالعه 2021 دریافتند که آزار و اذیت زنان تنها 2.9 درصد کاهش یافته است. آزار و اذیت جنسی همچنان تهدیدی جدی برای رانندگان به شمار میرود، بهطور میانگین 300 مورد گزارش شده است سالیانه در مترو اما حتی پس از آن، اعداد نادرست هستند زیرا 80 درصد از مسافران مترو نمی دانند چگونه آزار جنسی در حمل و نقل عمومی را گزارش کنند. بانک توسعه بین آمریکایی. فقدان دانش در مورد فرآیند گزارش دهی بر گستره کامل مشکل سایه افکنده است.
در جهان خرد متروی مکزیکوسیتی، بیش از 6 میلیون نفر، که 53 درصد آنها زن هستند، هر روز با طنین انداز خشونت حرکت می کنند. ریشه مشکل مصونیت از مجازات است. مکزیک کشوری است که در آن تخمین زده می شود 99 درصد جرایم بدون مجازات بماند
در طول 20 سال گذشته، جنبش زنان با وجود خشونت در سراسر کشور به سمت برابری پیشرفت کرده است. این امید وجود دارد که حل خشونت مبتنی بر جنسیت برای رئیس جمهور آینده برای اولین بار در تاریخ کشور در اولویت قرار گیرد. زن خواهد بود.
در رقابت بین کلودیا شینبام، دانشمند محیط زیست و شهردار سابق مکزیکوسیتی، و زوچیتل گالویز، کارآفرین بومی و طرفدار فناوری، شینبام با اکثریت قاطع به عنوان اولین رئیس جمهور زن مکزیک انتخاب شد. بسیاری از زنان امیدوارند که انگیزه جدیدی به جنبش حقوق زنان بدهد.
با این حال، این ترس در جنبش فمینیستی مکزیک وجود دارد که پیشنهادات هر دو نامزد – مانند واگن های مترو فقط برای زنان – فقط سرطان را بپوشاند و در واقع خطر زنان در مکزیک را کاهش ندهد.
آنا ماریا ایسلاس یک خبرنگار مستقر در مکزیکو سیتی است. تمرکز گزارش او بر حقوق زنان و جنبش های اجتماعی در سراسر آمریکا است.
سارا مسینجر یک عکاس مستند ساکن شهر نیویورک است. می توانید کارهای بیشتر سارا را در اینجا بیابید وبسایت شما یا او را در اینستاگرام دنبال کنید: @sara.messinger.
عکس Grace Widyatmadja ویرایش شد.
زک تامپسون و الکس لف این داستان را ویرایش کردند.