انتظار می رود مواد شیمیایی HCFC که آنها جایگزین کردند تا سال 2040 حذف شوند (نماینده)
پاریس:
دانشمندان روز سه‌شنبه گفتند که تلاش‌های بین‌المللی برای محافظت از لایه اوزون پس از افشای اینکه میزان گازهای مضر در جو در حال کاهش سریعتر از حد انتظار است، یک “موفقیت جهانی بزرگ” بوده است.
پروتکل مونترال که در سال 1987 به امضا رسید، با هدف حذف تدریجی مواد تخریب کننده لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه اوزون که عمدتاً در یخچال ها، دستگاه های تهویه مطبوع و اسپری های آئروسل یافت می شود، بود.
بر اساس یک مطالعه جدید، غلظت اتمسفر هیدروکلرو فلوئوروکربن ها (HCFCs)، گازهای مضر مسئول سوراخ های لایه اوزون، در سال 2021، پنج سال زودتر از پیش بینی ها به اوج خود رسید.
این یک موفقیت بزرگ جهانی بود. لوک وسترن، نویسنده اصلی این مطالعه، از دانشگاه بریستول بریتانیا، به خبرگزاری فرانسه گفت: ما می بینیم که همه چیز در مسیر درست پیش می رود.
در تلاش برای محافظت از لایه اوزون – سپر محافظت کننده از زندگی روی زمین در برابر اشعه های مضر UV خورشید – مضرترین CFC ها تا سال 2010 حذف شدند.
انتظار می رود که مواد شیمیایی HCFC که جایگزین شده اند تا سال 2040 از بین بروند.
این مطالعه که در ژورنال Nature Climate Change منتشر شد، غلظت این آلاینده‌ها را در جو با استفاده از داده‌های آزمایش گازهای جوی پیشرفته جهانی و اداره ملی جوی و اقیانوسی ایالات متحده بررسی کرد.
وسترن کاهش شدید HCFCها را به اثربخشی پروتکل مونترال و همچنین به قوانین سختگیرانه ملی و تغییر تفکر صنعت در مورد ممنوعیت قریب الوقوع این آلاینده ها نسبت داد.
وسترن گفت: «از منظر سیاست زیست محیطی، خوش بینی وجود دارد که این معاهدات زیست محیطی در صورتی که به درستی اجرا شوند و به آنها پایبند باشند، می توانند کارساز باشند.
علاوه بر این، CFCها و HCFCها گازهای گلخانه ای قدرتمندی هستند، بنابراین کاهش آنها به مبارزه با گرمایش جهانی نیز کمک می کند.
وسترن گفت که CFC ها می توانند صدها سال در جو دوام بیاورند، اما طول عمر HCFC ها تنها حدود دو دهه است.
حتی اگر این محصولات دیگر تولید نشوند، استفاده از آنها در گذشته به تخریب لایه اوزون برای سال‌های آینده ادامه خواهد داد.
برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد در سال 2023 تخمین زد که ممکن است چهار دهه طول بکشد تا لایه اوزون به سطحی برسد که قبل از اولین بار کشف این سوراخ در دهه 1980 وجود داشت.
(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)