بلندگوهای فعلی جزو 40 سیستم خریداری شده در سال 2016 بودند.
سئول:
بلندگوهایی که کره جنوبی در جنگ روانی خود علیه کره شمالی از آن استفاده می کند به دلیل ساکت بودن بیش از حد مورد بررسی و طرح دعوی قضایی قرار گرفته است. این سؤال را مطرح می کند که پیام های تبلیغاتی آنها تا کجا می تواند به شمال منزوی نفوذ کند.
کره جنوبی در 9 ژوئن برای اولین بار از زمانی که توافقنامه بین کره ای منسوخ شده بود که آنها را در سال 2018 ممنوع کرد، پخش بلندگوهای خود را علیه کره شمالی از سر گرفت.
بلندگوهای کنونی از جمله 40 سیستمی بودند که در سال 2016 پس از شروع آتش توپخانه بین دو کره به دلیل اختلاف بر سر انتقال در سال 2015 خریداری شدند.
ارتش گفت این سیستم ها برای پخش موسیقی پاپ و پیام های سیاسی در مسافتی تا 10 کیلومتری طراحی شده اند که برای رسیدن به شهر کائسونگ که نزدیک به 200000 نفر جمعیت دارد کافی است.
اما ممیزی هایی که در آن زمان منتشر شد و توسط رویترز مشاهده شد، نشان داد که بلندگوهای جدید آن استانداردها را برآورده نمی کنند و به اندازه ارتش قدرتمند نیستند.
به گفته افسر سابق نیروی دریایی کیم یانگ سو، بلندگوها در سال 2016 دو تست از سه آزمایش اولیه را با موفقیت پشت سر گذاشتند، اما این آزمایش ها در صبح یا شب انجام شد زیرا در آن زمان انتقال صدا بیشترین میزان را دارد.
کیم که این رویدادها را بررسی کرده و آنها را مورد توجه ناظران فساد دولتی و پلیس قرار داده است، گفت: کره جنوبی اکنون به ندرت بلندگوها را در این مواقع کار می کند تا از مزاحمت ساکنان کره جنوبی جلوگیری کند.
به دلیل این مشکلات، وزارت دفاع از سازنده شکایت کرد، اما دادگاه این شکایت را به این دلیل رد کرد که عوامل محیطی بیش از حد می تواند بر عملکرد تأثیر بگذارد.
آزمایشات در سال 2017 نشان داد که پیام ها یا آهنگ های بلندگوها بیش از هفت کیلومتر و اغلب فقط در فاصله تقریباً پنج کیلومتری شنیده نمی شوند. به گفته آئودیت و کیم، این برای رسیدن به شهری مانند کائسونگ کافی نبود.
این وزارتخانه به رویترز گفت که عملکرد ممکن است بسته به شرایطی مانند دما، رطوبت و زمین متفاوت باشد، اما انتظار ندارد عملکرد بلندگوها محدود باشد.
کیم سونگ مین، که در سال 1999 از شمال جدا شد و یک ایستگاه رادیویی در سئول را اداره می‌کند که پیام‌هایی به کره شمالی پخش می‌کند، گفت که مناطق مرزی کوهستانی و بلندگوهای خود کره شمالی در این منطقه دامنه جنگ روانی کره جنوبی را بیشتر محدود می‌کند.
او گفت که برنامه های کره شمالی کمتر به دنبال جلب نظر مردم در جنوب بود تا “سرکوب” برنامه های کره جنوبی از طریق خفه کردن یا تحریف پیام.
کیم سونگ مین گفت، با این حال، این نمایش ها می تواند تأثیر روانی قابل توجهی بر کره شمالی هایی که به پیام های کره جنوبی یا آهنگ های جذاب کی پاپ ممنوع شده در شمال گوش می دهند، داشته باشد.
او گفت: «این برنامه‌ها به القای اشتیاق به دنیای بیرون در کودکان کمک می‌کند یا آنها را آگاه می‌کند که کتاب‌های درسی که از آنها آموخته‌اند اشتباه است.
رسانه های محلی به نقل از مقامات کره جنوبی گزارش دادند که حداقل دو سرباز خط مقدم کره شمالی در سال 2017 پس از گوش دادن به پخش برنامه های بلندگو به جنوب فرار کردند.
استیو تارپ، افسر بازنشسته آمریکایی که سال ها در مرز کار می کرد، گفت که واکنش خشمگین کره شمالی به این برنامه ها همچنین نشان می دهد که بلندگوها روی اعصاب این کشور مستبد تأثیر می گذارد.
او گفت: “ما می دانیم که کره شمالی فکر می کند تا حدودی موثر است زیرا زمان زیادی را صرف تعطیلی آنها کرده است.”
(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)