این موجود ممکن است هنگام شناور شدن بر فراز امواج، منظره ای ترسناک بوده باشد. (نمایندگی)
مدت‌ها پیش، در آسمان بالای دریای کم‌عمق ارومانگا که زمانی مناطق خشک امروزی استرالیا را پوشانده بود، اوج می‌گرفت، یک پتروسور ترسناک – یک خزنده پرنده – با یک تاج استخوانی در نوک فک‌های بالا و پایین و دهانی پر از سیخ سیخ. دندان های ایده آل برای صید ماهی و دیگر طعمه های دریایی.
دانشمندان از کشف فسیل هایی از این موجود در ایالت کوئینزلند استرالیا خبر داده اند که در دوره کرتاسه در کنار دایناسورها و خزندگان دریایی مختلف زندگی می کرده است. بقایای نمونه Haliskia peterseni کاملترین پتروسوری است که تاکنون در استرالیا کاوش شده است.
طول بال های آن 4.6 متر بوده و حدود 100 میلیون سال پیش می زیسته است. این باعث می شود هالیسکیا کمی بزرگتر و حدود 5 میلیون سال پیرتر از پتروسور استرالیایی Ferrodraco باشد که کشف آن در سال 2019 اعلام شد.
Haliskia به معنای “شبح دریا” است و این موجود در حالی که بر فراز امواج شناور بود منظره ترسناکی بود.
در زمانی که این پتروزار زندگی می کرد، دریای ارومانگا یک دریای داخلی وسیع بود که بخش زیادی از استرالیا را پوشانده بود. اما هر دو ناپدید شده اند. ادل پنتلند، کاندیدای دکترای دیرینه شناسی در دانشگاه کرتین استرالیا و نویسنده اصلی این مطالعه که این هفته در مجله Scientific Reports منتشر شد، گفت: فسیل های یافت شده در این منطقه روح هر دو را آشکار می کند.
اسکلت های شکننده پتروسارها برای فسیل شدن مناسب نیستند. در Haliskia، 22٪ از اسکلت، از جمله کل فک پایین، نوک فک بالا، استخوان های گلو، 43 دندان، مهره ها، دنده ها، استخوان های هر دو بال و بخشی از یک پا حفاری شد.
پنتلند گفت: “ما وجود زبان عضلانی را از طول نسبی استخوان های حنجره در مقایسه با طول فک پایین استنباط کردیم.”
در بسیاری از پتروزارهای دیگر، استخوان های گلو 30 تا 60 درصد طول فک پایین را تشکیل می دهند، در حالی که در هالیسکیا 70 درصد از طول فک پایین را تشکیل می دهند. پنتلند افزود: این بدان معناست که هالیسکیا ممکن است در شکار ماهی و سرپایان ماهی مرکب مانند مزیت داشته باشد و بتواند طعمه های زنده را در آرواره های خود شکار کند.
پنتلند گفت که از اینکه نمونه هالیسکیا استخوان‌های گلو را حفظ کرده است، “تعجب” کرده است. پنتلند گفت: “اینها به نازکی یک تکه اسپاگتی هستند و یکی از انتها تا انتها کامل است.”
بقایای هالیسکیا کاملتر از فرودراکو است. هر دو عضو گروهی از پتروسارها به نام آپاندیکسوریوس هستند که از بقایای کشف شده در چین، ایالات متحده، برزیل، انگلیس، اسپانیا و مراکش شناخته شده اند. پنتلند گفت که از سه پتروسور استرالیایی دیگر که نام آنها نامگذاری شده است، تنها بخشی از استخوان های فک شناخته شده است.
پس از مرگ، جسد نمونه هالیسکیا در زیر رسوبات در کف دریای ارومانگا مدفون شد و باعث فسیل شدن آن شد. نام این موجود همچنین ادای احترام به کوین پترسن، یک کشاورز آووکادو است که متصدی موزه کرونوسوروس کورنر شد و بقایای آن را در سال 2021 کشف کرد.
پتروسارها اولین گروه از سه گروه از مهره داران بودند که پرواز با نیرو را آموختند. آنها حدود 230 میلیون سال پیش ظاهر شدند. پرندگان حدود 150 میلیون سال پیش و خفاش ها حدود 50 میلیون سال پیش ظاهر شدند. پتروسورها در همان انقراض دسته جمعی که دایناسورها را از بین بردند، به جز نسل پرندگانشان، پس از برخورد سیارکی در 66 میلیون سال پیش، از بین رفتند.
پتروسورها طاقچه های اکولوژیکی مختلفی را اشغال کردند. پتروسورهای کوچکتر از حشرات تغذیه می کردند، دیگران ماهی خوار بودند و از ماهی تغذیه می کردند، در حالی که دیگران لاشخور بودند. پنتلند گفت: کوچک‌ترین پتروسارها دارای طول بال‌هایی در حدود 25 سانتی‌متر بودند، در حالی که بزرگترین پتروسارها دارای طول بال‌هایی بودند که با جت‌های جنگنده کوچک رقابت می‌کردند و بزرگترین حیواناتی بودند که تا کنون در آسمان پرواز کرده‌اند.
دانش Haliskia به درک زندگی در استرالیا در دوره مزوزوئیک کمک می کند، زمانی که دایناسورها بر این سرزمین حکومت می کردند.
پنتلند گفت: «این کشف بسیار مهم است زیرا برای سال‌ها تصور می‌شد که فسیل‌های بسیار کمی از دوران دایناسورها در استرالیا وجود دارد.
(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)