نایروبی، کنیا — انبوهی از هیزم، جین موتونی را در آشپزخانه حلبی او احاطه کرده بود. سقف، دیوارها و ستون های چوبی با دوده پوشیده شده بود. وقتی او برای نوشیدن چای روی شعله دمید، زن 65 ساله در دود فرو رفت.
او گفت: «من تمام عمرم را با هیزم کار کرده‌ام. گاهی اوقات هنگام استنشاق دود سرفه می‌کنم و چشم‌هایم خارش می‌کنند، اما نمی‌توانم کاری انجام دهم. من حتی پول ندارم زغال بخرم.»
او از اثرات ماندگار آن بر سلامتی خود بی خبر بود. با این حال، کارشناسان این کار را انجام می دهند.
به گفته مقامات دولتی، چندین سال است که بیماری های تنفسی یکی از شایع ترین بیماری ها در کنیا بوده و در حال افزایش است. سال گذشته 19.6 میلیون مورد گزارش شده است.
ایوانز آموکوی، دانشمند مرکز تحقیقات بیماری های تنفسی موسسه تحقیقات پزشکی کنیا، می گوید که سوزاندن زیست توده، مانند هیزم، بزرگترین عامل این بیماری ها است.
استنشاق دود می تواند باعث خارش چشم و سرفه شود. در موارد شدید مانند بیماری مزمن انسدادی ریه، دیگر نمی توانید راه بروید زیرا ریه های شما باریک شده اند. این بیماری در اثر آلودگی هوای داخل یا خارج از منزل و استعمال دخانیات ایجاد می شود.
داده های وزارت بهداشت کنیا نشان می دهد که بیماری مزمن انسدادی ریه عامل 1.7 درصد از مرگ و میرها در این کشور است.
آموکویی گفت که افراد در مناطق کم درآمد دیرتر از افراد طبقه متوسط در مناطق شهری که آگاهی از این بیماری بیشتر است و دسترسی بهتری به مراقبت های بهداشتی دارند، در سنین بالاتری به بیماری های تنفسی مبتلا می شوند.
خانواده‌ها در محله‌های غیررسمی و مناطق روستایی بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند، زیرا بیشتر مردم برای پخت و پز به هیزم یا سوخت‌های فسیلی متکی هستند. زنانی که روی آتش دودی در غرفه‌های فروش چای یا تنقلات خمیده‌اند، یک منظره رایج در نایروبی پایتخت و جاهای دیگر است.
مطالعه جمعیتی و بهداشتی دولت در سال 2022 نشان داد که کنیا برای پخت و پز به شدت به سوخت های سنتی متکی است. تعداد خانوارهای متکی به زیست توده مانند هیزم از 4.7 میلیون به 6.7 میلیون بین سال های 2020 تا 2022 افزایش یافته است.
آبراهام موریو، اقتصاددان معتقد است که افزایش مصرف چوب سوخت در کنیا به دلیل شوک های اقتصادی ناشی از از دست دادن درآمد در طول همه گیری کووید و تورم بالا است.
موریو گفت: «هیزم به راحتی در دسترس است و در دسترس ترین سوخت فسیلی است، به ویژه در مناطق روستایی.
او گفت که کنیایی های بیشتری در شهرها نیز با افزایش قیمت ها و مالیات ها به هیزم یا زغال چوب روی می آورند. کیسه های سیاه زغال چوب برای فروش در برخی از تقاطع های نایروبی به نمایش گذاشته می شود و شکار هیزم در سراسر کشور بی وقفه است.
مرسی لیتینگ، 33 ساله، یک تاجر از منطقه کاسارانی نایروبی، در شش ماه اول پس از افتتاح رستورانش در اوایل سال گذشته، از زغال چوب برای تهیه غذا برای مشتریانش استفاده کرد. با گذشت زمان، این موضوع بر سلامت او تأثیر گذاشت.
“من مبتلا به آسم هستم. هر گاه هنگام آشپزی از زغال استفاده می کردم، دود باعث حمله می شد و مجبور می شدم بخشی از درآمد روزانه ام را صرف دارو کنم. این پنج بار اتفاق افتاد.»
او آن را گران یافت و ماهانه 4500 شیلینگ کنیا (33 دلار) را برای یک کیسه زغال خرج کرد. من بالاخره مجبور شدم یک اجاق گاز سازگار با محیط زیست بخرم که برای سلامتی من مفید بود و برای تجارت مفید بود.
لیتینگ همچنین یک اجاق القایی خرید که به او امکان می‌دهد سریع‌تر بپزد و کارآمدتر باشد و تنها 50 شیلینگ کنیا (0.38 دلار) در روز برای برق خرج می‌کند.
اگرچه شرکت ها متعهد به پخت و پز تمیز هستند، قیمت های بالا همچنان مانعی برای بسیاری از کنیایی ها است.
کریس مک کینی، مدیر ارشد تجاری در BURN Manufacturing، شرکتی که خود را به عنوان یک اجاق گاز مدرن توصیف می کند، می گوید: «اگر می خواهیم به کاربران سراسر آفریقا راه حلی واقعاً تمیز و کارآمد ارائه دهیم، باید برای آنها مقرون به صرفه باشد. واقع در حومه نایروبی.
او گفت: “این بزرگترین مانع برای ما در مقیاس بندی بود.”
___
آسوشیتدپرس از این لایحه بودجه ای برای گزارش جهانی در مورد سلامت و توسعه در آفریقا دریافت خواهد کرد و تراست بنیاد ملیندا گیتس AP تنها مسئول تمام محتوا است. شما می توانید آنها را اینجا پیدا کنید هنجارها برای همکاری با موسسات خیریه، لیستی از حامیان و مناطق خدماتی تامین شده را می توانید در زیر مشاهده کنید AP.org.