یک نوجوان تقریباً دو سال است که در قطارهای آلمان زندگی می کند

فرانکفورت آلمان:

پس از شکست یک دوره آموزشی برنامه ریزی شده، لاسه استولی به دنبال تغییر مناظر بود. این نوجوان نزدیک به دو سال است که در قطارهای آلمان زندگی می کند.

این سفر حماسی، این نوجوان 17 ساله را از یک جامعه کوچک در بادهای شمال آلمان به مرزهای جنوبی کشور و فراتر از آن برد.

از زمان خروجش در آگوست 2022، او 650000 کیلومتر (400000 مایل) باورنکردنی را پیموده است، که معادل بیش از 15 سفر به دور دنیاست، در حالی که بیش از 6700 ساعت در قطار نشسته است.

استولی در مصاحبه ای در کافه ای در ایستگاه قطار فرانکفورت به خبرگزاری فرانسه گفت: «اینکه بتوانم هر روز برای خودم تصمیم بگیرم که کجا می خواهم بروم بسیار عالی است – این آزادی است.

“من دوست دارم که در حین رانندگی فقط از پنجره به بیرون نگاه کنم و چشم انداز را به سرعت تماشا کنم… و بتوانم همه مکان های آلمان را کاوش کنم.”

او فقط با یک کوله پشتی سفر می کند و عمدتاً با پیتزا و سوپ زندگی می کند که به صورت رایگان در سالن های ایستگاه دویچه بان به عنوان دارنده بلیط فصل راه آهن دریافت می کند.

شروع پر از دست انداز

نوجوان لاغر اندام با لبخند پهن خود چهره ای بعید به نظر می رسد که تصمیم گرفته است آسایش خانه والدینش را با سختی های زندگی روی ریل عوض کند.

حتی در کودکی علاقه چندانی به قطار نداشت. او هرگز صاحب قطار مدلی نشد و فقط دو بار سوار قطار ICE آلمان شد و مدت کوتاهی پس از تولد 16 سالگی تصمیم گرفت به طور دائم در شبکه ریلی زندگی کند.

اما پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، آموزش برنامه ریزی شده برای تبدیل شدن به یک برنامه نویس کامپیوتر از بین رفت. او در حالی که به دنبال شغل جدید بود، با مستندی در مورد شخصی که در قطار زندگی می کرد، برخورد کرد.

او گفت: “فکر می کردم می توانم این کار را انجام دهم.”

“در ابتدا این فقط یک ایده بود، یک ایده غیر واقعی. اما بعد بیشتر و بیشتر وارد آن شدم… و بعد فکر کردم، “باشه، من واقعاً این کار را انجام خواهم داد.”

پس از تلاش های اولیه برای منصرف کردن او، والدینش تصمیم گرفتند از او حمایت کنند.

او یک BahnCard خرید که به او امکان استفاده نامحدود از کل شبکه را می داد و از خانه خود در فوکبک، شلزویگ-هولشتاین، به هامبورگ حرکت کرد. از آنجا با قطار شبانه به مونیخ رفت.

روزهای اول سخت بود. استولی نمی تواند در شب بخوابد – بلیط راه آهن او به او اجازه نمی دهد از قطارهای شبانه با تخت استفاده کند – استولی اغلب برای دیدار با خانواده خود به خانه می رفت.

با این حال، او به سرعت به زندگی در قطار عادت کرد.

او یک تشک بادی خرید که برای خوابیدن در چمدان های بزرگ قطارهای گلوله استفاده می کرد.

و پس از یک سال، بلیط خود را به کارت درجه یک ارتقا داد – که 5888 یورو (6400 دلار) در سال هزینه داشت – و به او امکان دسترسی به کالسکه های جادارتر و سالن های دویچه بان را داد.

عاشقانه راه آهن

حالا دیگر نیازی به تشک بادی ندارد و می تواند در صندلی قطار به قدری راحت بخوابد که به سختی در یک تخت معمولی چیزی پیدا کند.

او گفت: «در یک تخت معمولی، دلم برای تکان دادن قطار تنگ می‌شود که شب‌ها کمی مرا به هم می‌ریزد.

استولی حتی از راه دور کار می کند: در یک شغل پاره وقت، برنامه هایی را برای یک استارت آپ برنامه ریزی می کند.

او اغلب به شهرهای بزرگی مانند پایتخت برلین یا فرانکفورت، مرکز مالی کشور سفر می کند.

او همچنین اغلب به شهرهای کوچکتر سفر می کند و از طریق کوه های آلپ سفر می کند. او در بازل، سوئیس، و سالزبورگ، اتریش، درست بر فراز مرز آلمان – جنوبی ترین مکان هایی که Bahncard او پوشش می دهد، بود.

اما زندگی در شبکه ریلی آلمان که پس از سال ها سرمایه گذاری ناکافی در وضعیت اسفناکی قرار دارد، خالی از چالش نیست.

استولی گفت: «تأخیر و سایر مسائل مطمئناً رایج هستند.

کارکنان راه‌آهن برای دستمزدها و شرایط کاری بهتر دست به اعتصاب زدند، شبکه را فلج کرد و استولی را مجبور کرد در فرودگاه بخوابد.

هنگامی که از دویچه بان پرسیده شد نظر آنها در مورد کسی که به طور دائم در قطارهای آنها زندگی می کند چیست، از اظهار نظر خودداری کرد.

اما اگرچه زندگی در ریل‌های آلمانی گاهی اوقات می‌تواند سردرد باشد، اما جنبه‌های مثبت غیرمنتظره‌ای نیز دارد: استولی عشق را در سفرهایش زمانی که دوست دخترش را در سالن ایستگاه قطار کلن ملاقات کرد، پیدا کرد.

استولی گفت که نمی داند چقدر دیگر به عنوان یک ولگرد پست مدرن و دیجیتال زندگی خواهد کرد – شاید یک یا پنج سال دیگر.

او می‌گوید: «در حال حاضر سرگرمی زیادی دارم و هر روز مقدار باورنکردنی را تجربه می‌کنم.

(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)