تونس مهاجران را در اروپا دور نگه می دارد، اما آنها با خشونت و ناامیدی روبرو هستند.

الامرا، تونس – برای بسیاری از مهاجرانی که مدت‌ها آرزوی اروپا را داشتند، مزرعه وسیع زیتون در سواحل مدیترانه شمال آفریقا یکی از آخرین توقف‌ها است.

اما در تونس، کمتر از 100 مایل (161 کیلومتر) از جزایر ایتالیایی که بیرونی ترین مرز اتحادیه اروپا را تشکیل می دهند، این رویا برای بسیاری به یک کابوس تبدیل شده است.

مردان، زنان و کودکان زیر برزنت‌های سیاه پوشیده از پتو و طناب، به دنبال سرپناهی از خورشید می‌گردند و منتظر فرصتی برای سوار شدن به یکی از قایق‌های آهنی هستند که قاچاقچیان پولی از آن برای انتقال مردم به ایتالیا استفاده می‌کنند. آنها از جنگ، فقر، تغییرات آب و هوایی یا آزار و اذیت گریخته اند و اکنون در دام افتاده اند تونس – قادر به رسیدن به اروپا نیست اما بدون پول برای تامین مالی بازگشت به خانه.

سازمان بین المللی مهاجرت سازمان ملل به طور غیررسمی تخمین می زند که 15000 تا 20000 مهاجر در باغ های زیتون روستایی نزدیک سواحل تونس گیر افتاده اند. حضور آنها محصول جانبی سیاست‌های ضد مهاجرتی است که هم در تونس و هم در سراسر اروپا اعمال می‌شود، به‌ویژه توسط سیاستمداران راست‌گرا که انتظار می‌رود در اتحادیه اروپا جایگاه خود را به دست آورند. انتخابات عمومی این هفته.

این کمپ ها از سال گذشته با بیرون راندن مهاجران از شهرها توسط پلیس و تشدید تلاش ها برای جلوگیری از عبور از دریای مدیترانه، بزرگتر شده اند.

هنگامی که در تابستان گذشته پلیس چادرها را در اسفاکس، دومین شهر بزرگ تونس، تخریب کرد، بسیاری از مهاجران به حومه شهر نزدیک ساحل شمال شهر نقل مکان کردند.

در میان آنها موری کیتا، یک جوان 16 ساله است که سپتامبر گذشته حومه سیل در خارج از ابیجان در ساحل عاج را ترک کرد تا با دوستی که قبلاً در تونس زندگی می کرد ملاقات کند. کیتا در اوایل سال جاری به کمپی به نام کیلومتر-19 رسید.

او گفت که کیلومتر 19 از روی تابلوی بزرگراهی که فاصله از صفکس را نشان می دهد نامگذاری شده است و به دلیل درگیری بین گروه های مهاجر بدنام است. “دعواهای ماچته” به طور منظم بین گروه هایی که خود را بر اساس ملیت طبقه بندی می کنند – از جمله کامرونی ها، عاج ها، گینه ای ها و سودانی ها رخ می دهد. کیتا گفت که وقتی پلیس می آید، برای تامین امنیت نیست، بلکه برای متلاشی کردن اردوگاه ها از زور استفاده می کند.

او گفت: «حقیقت این است که من از جایی که هستیم می‌ترسم. «آدم های بی گناه صدمه می بینند. پلیس دخالت نمی کند این عادی نیست.”

کیتا که پاسپورت ندارد، گفت که سال گذشته در ابتدا به یک قاچاقچی 400 هزار فرانک آفریقای مرکزی (661 دلار) پرداخت تا او را از مالی و الجزایر ببرد. او رویای اقامت در فرانسه، یافتن کار و ارسال پول برای خانواده اش در ساحل عاج را در سر می پروراند.

او گفت که در ماه مارس، کیتا وارد یک قایق در دریای مدیترانه شد، اما توسط گارد ساحلی تونس رهگیری شد، بازداشت شد و بدون هیچ اقدامی بروکراتیک به ساحل نزدیک بازگشت.

با کمک مالی و حمایت اروپا، گارد ساحلی مانع از آن شده است که مهاجران بیشتری مانند کیتا بیش از هر زمان دیگری سفر خطرناک خود را از طریق دریا انجام دهند. کامل فکیه، وزیر کشور، ماه گذشته گفت که از ژانویه تا مه از عبور نزدیک به 53000 مهاجر از مرزهای دریایی خود به اروپا جلوگیری کرد.

امسال کمتر از 10000 مهاجر موفق شدند با موفقیت از تونس به ایتالیا بروند. در مدت مشابه سال گذشته 23000 مورد بوده است.

این با اهدافی مطابقت دارد که سران کشورهای اروپایی و دولت های اروپایی در تابستان گذشته زمانی که آنها تدوین کردند یک معامله 1 میلیارد یورویی (1.1 میلیارد دلاری). با تونس اگرچه این بودجه هنوز به طور کامل پرداخت نشده است، اما این توافق شامل 105 میلیون یورو (114 میلیون دلار) برای برنامه های مرتبط با مهاجرت است. سازمان های غیردولتی مانند کمیته کاتولیک علیه گرسنگی و برای توسعه این کار را انجام داده اند محکوم شد عدم شفافیت و اطلاعات در مورد برنامه ها.

در حالی که به نظر می رسد کاهش تعداد افرادی که به سواحل ایتالیا می رسند موفقیت آمیز است، ترافیک ناشی از آن در سواحل تونس خشم و ناامیدی را در میان مهاجران و تونسی ها دامن می زند. گروه های جامعه مدنی از دولت خواسته اند تا مهاجران را اخراج کند. سیاستمداران از ساکنان خواسته اند تا “شبه نظامیان شهروند” را برای پلیس منطقه تشکیل دهند.

مؤمن سالمی، یک بازنشسته 63 ساله از نزدیکی الامرا، گفت: «شما آنها را به اینجا آوردید و وظیفه شماست که آنها را به کشورهای خود بازگردانید. او در یکی از اعتراضات اخیر علیه مهاجران گفت.

کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل ماه گذشته «نگرانی شدید خود را در مورد آزار و اذیت روزافزون مهاجران در تونس، به ویژه از کشورهای جنوب صحرای آفریقا، و افراد و سازمان‌هایی که به آنها کمک می‌کنند، ابراز کرد».

در بیانیه ای آمده است: «ما شاهد افزایش لفاظی های غیرانسانی و نژادپرستانه علیه مهاجران سیاه پوست و سیاهپوستان تونسی هستیم.

اگرچه مهاجران از کشورهای جنوب صحرای آفریقا یک نقطه عطف سیاسی هستند، اکثر کسانی که امسال از شمال آفریقا به ایتالیا رسیده اند، از سوریه، بنگلادش یا خود تونس آمده اند.

بیش از یک سال است که دولت است متهم اخراج مهاجران از مرزها به لیبی و الجزایر، بسیاری از آنها بعداً مرده پیدا می شوند. تونس پذیرفته است که مهاجران را با اتوبوس به مناطق دورافتاده مرزی دو کشور همسایه برده است. اما حذف این مهاجران از مناطق ساحلی کمک چندانی به خشم فزاینده ضد مهاجر در میان ساکنان نمی کند، زیرا بسیاری از آنها خود به دنبال مهاجرت به اروپا در جستجوی آزادی بیشتر و فرصت های اقتصادی بهتر بوده اند.

دیده شدن مهاجران سیاه پوست در کافه‌ها، بازارها، دفاتر انتقال پول و خیابان‌های شهر به‌طور مرتب واکنش‌های بیگانه‌هراسی را از سوی مردم محلی که از حضور آنها ناراحت هستند و کشاورزانی که از دولت می‌خواهند کمپ‌ها را از زمین‌هایشان پاکسازی کند، برمی‌انگیزد.

خصومت آنها یادآور اظهارات رئیس جمهور قیس سعید است که سال گذشته پس از اینکه در یک سخنرانی ادعا کرد که مهاجران بخشی از توطئه پاک کردن هویت تونس هستند، واکنش های نژادپرستانه را برانگیخت.

حضور شدید پلیس وجود دارد و گارد ملی در شهرهای الامرا و جبنیانا پرسه می زند که روزنامه نگاران به طور فزاینده ای دیگر اجازه گزارش در مورد آنها را ندارند. به گفته مهاجرانی که این فیلم ها را منتشر می کنند، ویدئوهایی از آتش زدن اردوگاه ها پس از حملات پلیس به دنبال درخواست کمک از کشاورزان محلی در رسانه های اجتماعی دست به دست می شود. آگهی‌هایی که درخواست کمک برای یافتن افراد مفقود شده دارند، روزانه در گروه‌های فیسبوک محبوب مهاجران ارسال می‌شوند.

سعید در نشست شورای امنیت ملی در ماه مه گفت: «این وضعیت نمی‌تواند به همین منوال ادامه یابد و تونس کشوری برای اسکان مهاجران نخواهد بود». برای نگه داشتن.

اتحادیه اروپا امیدوار است که مهاجرت را از طریق اقداماتی مانند کمک های توسعه، بازگشت داوطلبانه و بازگرداندن مهاجران، و با ایجاد روابط نزدیک تر با دولت های همسایه که مرزهایشان را کنترل می کنند، محدود کند.

علیرغم مشکلات مردمی که در تونس گیر افتاده اند، رهبران اروپایی مانند جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا، توافقنامه 2023 را به عنوان یک توافقنامه نمونه برای مدیریت مهاجرت تحسین کرده اند. او ملاقات کرد چهار بار در طول سال گذشته

اتحادیه اروپا نیز پس از گروهی از روزنامه نگاران، فعالان مهاجرت و وکلا بود ماه گذشته دستگیر شد – از جمله یکی برای اظهار نظر در مورد مهاجرت. در این بیانیه آمده است که “آزادی بیان و تشکل و همچنین استقلال قوه قضاییه در قانون اساسی تونس تضمین شده است و اساس مشارکت ما را تشکیل می دهد.”

اما سیاستمداران با اذعان به عقب‌نشینی دموکراتیک، هرگز تهدیدی به قطع کمک به تونس نکردند، زیرا بسیاری آن را راه نجاتی برای دولت سعید می‌دانند.

مجدی کربایی، نماینده سابق پارلمان تونس که در ایتالیا زندگی می کند، گفت که ماهیت مشارکت با اتحادیه اروپا دموکراسی در تونس را به خطر می اندازد و به قیمت حقوق بشر مهاجران آفریقایی و تونسی ها تمام می شود.

انتظار می‌رود که مهاجران به سفر خود از طریق تونس ادامه دهند و کربای گفت که سعید از آنها به عنوان خوراکی برای لفاظی‌های پوپولیستی استفاده می‌کند که او را مدافع تونسی‌های رنج‌دیده نشان می‌دهد و همچنین برای کمک بیشتر از اروپا.

کربایی گفت: «تونس به اروپا این باور را می دهد که کار خود را آنطور که باید انجام می دهد. این برای سعید از نظر حامیان و سخنرانی‌هایش خوب است وقتی می‌گوید تونس کشوری نخواهد بود که مهاجران را اسکان دهد.»

___

پوشش AP در مورد مسائل مهاجرت را دنبال کنید https://apnews.com/hub/migration